ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ == > ΑΝΑΓΚΗ ΣΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΟΥ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ
Επαναλαμβάνω ότι στα νομικά ζητήματα που μπορεί να ανακύψουν από τη λύση της μνηστείας ( = από τη διάλυση του αρραβώνα), χρειάζεται ειδικός χειρισμός καθώς υπάρχουν πολλά «παραθυράκια» που μπορεί ο αντίδικός σας να επικαλεστεί και μάλιστα επιτυχώς!
Έτσι ενδεικτικά σας αναφέρω ορισμένα παραδείγματα:
♦ Θέματα αποδείξεως:
Π.χ. ο Α και η Β σκοπεύουν να παντρευτούν. Οι γονείς της Β (ή η ίδια η Β) αγοράζουν ή εκμισθώνουν ένα διαμέρισμα για να κατοικήσει το ζευγάρι όταν παντρευτεί. Ο αρραβώνας διαλύεται επειδή ο Α άλλαξε ξαφνικά γνώμη και παράτησε απροειδοποίητα την Β. Έχουν δικαίωμα να ζητήσουν αποζημίωση οι γονείς της Β από τον πρώην μνηστήρα της (δηλαδή από τον Α) για τα έξοδα στα οποία προέβησαν;;
Για να θεμελιώσουν δικαίωμα αποζημίωσης, βασικότατο θα είναι να αποδείξουν ότι οι δαπάνες έγιναν με την προοπτική του γάμου, γάμου όμως που δεν επήλθε εξαιτίας της αδικαιολόγητης συμπεριφοράς του Α.
Αντιθέτως, ο Δικηγόρος του Α θα πρέπει να κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση.
Έτσι λοιπόν, μπορεί να ισχύουν τα ακόλουθα:
Η αγορά ή η εκμίσθωση ενός διαμερίσματος από τους γονείς ή από τον μνηστήρα/τη μνηστή δεν είναι «απαραίτητο» να συνδέεται άμεσα με την προοπτική του επικείμενου γάμου.
Το πόσο «απαραίτητο» ή όχι είναι, θα εξαρτηθεί από τις ικανότητες και την ευελιξία του Δικηγόρου σας, καθώς και από άλλους υποκειμενικούς παράγοντες εκ των οποίων μερικοί ίσως και να αντικειμενικο-ποιηθούν κατά περίπτωση…..
′Η επίσης -μιας και η μνηστεία θεωρείται άτυπη σύμβαση και μπορεί να συναφθεί και σιωπηρώς-, κατά πόσο η αγορά του διαμερίσματος θα κριθεί από το Δικαστήριο ότι υποδήλωνε αμοιβαία υπόσχεση γάμου (=σύμβαση μνηστείας), σε περιπτώσεις που για παράδειγμα ο άντρας δεν το είχε δηλώσει ρητώς στους γονείς της συντρόφου του…. Έτσι μπορεί αυτή καθεαυτή η αγορά του διαμερίσματος να σήμαινε αμοιβαία υπόσχεση γάμου! Μπορεί όμως και να σήμαινε πολύ απλά «έλα να συζήσουμε για λίγο καιρό, να περνάμε καλά». Τί από τα δύο όμως πραγματικά συμβαίνει? ==> Αυτό που ο Δικηγόρος σας θα καταφέρει να αποδείξει!!
Υπό την έννοια ότι όσο ειλικρινής και να είστε/όσο ανειλικρινής και να είναι ο αντίδικός σας, δεν πρόκειται να επιτύχετε απολύτως τίποτα αν δεν στηρίξετε το δίκιο σας στην κατάλληλη δικαιϊκή ρύθμιση και αυτό με την επιλογή της κατάλληλης απόδειξης όπου αυτό είναι απαραίτητο.
Πολλά είναι τα υποκειμενικά γεγονότα που θα ληφθούν υπ’ όψιν αναλόγως της περιπλοκότητας ή μη της υποθέσεως.
Επίσης μία υπόθεση, ίσως κατά περίπτωση συμφέρει να αναλυθεί με όλη την περιπλοκότητα της στο Δικαστήριο. Ακόμη δε, και να ενδυναμωθεί με πλήθος λεπτομερειών. Λεπτομέρειες όμως που μπορεί να οδηγήσουν σε εντελώς διαφορετική δικαστική απόφαση και δικανική πεποίθηση!!
♦ Θέματα υπάρξεως αναβλητικής αιρέσεως στη σύμβαση της μνηστείας:
Π.χ. ο Α και η Β συμφωνούν ότι θα θεωρούνται αρραβωνιασμένοι όταν ο μνηστήρ Α πάρει το πτυχίο του. Αν δεν το πάρει. τότε δεν θα υπάρξει μνηστεία. Εν τω μεταξύ ο Α δωρίζει στην Β ένα πανάκριβο δαχτυλίδι. Τελικά, μετά από λίγο καιρό, ο Α παίρνει το πτυχίο του. Μετά όμως η Β αποφασίζει να χωρίσει με τον Α, και μάλιστα χωρίς κανένα σοβαρό λόγο! Τι γίνεται με τα δώρα που έγιναν μεταξύ τους πριν την απόκτηση του πτυχίου σε περίπτωση χωρισμού τους, δηλαδή τι θα γίνει με το δαχτυλίδι?
Αν ο Δικηγόρος της Β επικαλεσθεί στο δικαστήριο και αποδείξει την ύπαρξη έγκυρης αναβλητικής αιρέσεως, τότε δεν γεννάται αξίωση επιστροφής και η Β θα κρατήσει το δαχτυλίδι!
Τί γίνεται όμως εάν, πάρα ταύτα, ο αντίδικος Δικηγόρος (δηλαδή ο Δικηγόρος του Α) καταφέρει να αποδείξει στο Δικαστήριο ότι ναι μεν -πράγματι- υπήρχε αναβλητική αίρεση, αλλά οι μνηστευμένοι είχαν προσδώσει αναδρομική ενέργεια στην πλήρωση της αιρέσεως? Τότε μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο Α θα πάρει πίσω το δαχτυλίδι!
Τώρα αφήστε τη φαντασία σας λίγο ελεύθερη (πιστέψτε με δεν θέλει πολύ φαντασία) και κάντε τα εξής:
Βάλτε ελευθέρως στη θέση του ως άνω ζεύγους μία κυρία Γ πολύ εύπορη και έναν κύριο Δ.
Βάλτε στη θέση του όρου της «απόκτησης του πτυχίου» κάποιον άλλον όρο: Π.χ. αλλαγή κατοικίας: «μόνο αν μετακομίσουμε σε νησί θα υπάρχει αρραβώνας μεταξύ μας» …..κτλ….. ή κάποιον άλλον όρο που θα πρέπει να είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για έναν εκ των δύο… και θα κληθεί να αποδείξει αυτή τη σημαντικότητα επιτυχώς στο Δικαστήριο.
Τώρα, βάλτε στη θέση του δαχτυλιδιού μία διώροφη βίλα που δώρισε η Γ στον Δ. Και ας υποθέσουμε κιόλας ότι ο Δ μετακομίζει μαζί της στο νησί δύο εβδομάδες αφού του έκανε δώρο τη βίλα.
Τώρα φανταστείτε ότι μετά από μερικές μέρες ο Δ ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα μία τουρίστρια και χώρισε ξαφνικά τη Γ.
Και….. ιδού!
♦ Θέματα ακυρότητας της μνηστείας
Π.χ. διχογνωμία έχει αποτελέσει στη Νομολογία και στη θεωρία, το θέμα της μνηστείας που έχει συναφθεί κατά την διάρκεια υφιστάμενου γάμου του ενός εκ των δύο μνηστευμένων: γάμου για τον οποίο δεν είχαν ακόμη αρχίσει διαδικασίες διαζυγίου, ή γάμου που ναι μεν είχαν αρχίσει οι διαδικασίες διαζυγίου, πλην όμως δεν είχε ακόμη «συζητηθεί» η υπόθεση (στο Ακροατήριο του Δικαστηρίου), ή είχε μεν «συζητηθεί» αλλά δεν είχε καταστεί αμετάκλητη η απόφαση διαζυγίου, ή άλλες υποπεριπτώσεις….
Παράδειγμα αρκετά συχνό στην πράξη: Ο κύριος Α είναι ακόμη παντρεμένος αλλά σε διάσταση με τη σύζυγό του τη Β εδώ και πολλά χρόνια… ερωτεύεται τη Γ και αποφασίζουν να παντρευτούν μελλοντικά, γι αυτό και κινεί ο Α τις διαδικασίες διαζυγίου με τη Β, ούτως ώστε να μπορέσει να παντρευτεί τη Γ….
Κατά την διάρκεια αυτή, ο Α κάνει πολλά και ακριβά δώρα στη Γ (ή το αντίθετο, δηλαδή η Γ κάνει δώρα στον Α. Ας μείνουμε όμως στο ότι είναι ο Α που κάνει τα δώρα για να είναι απλό και το παράδειγμα).
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Α χαρίζει ένα ακριβό αυτοκίνητο (ή διαμέρισμα!) και ένα ακριβό δαχτυλίδι αρραβώνων στη Γ….
Μετά όμως ο Α και η Γ χωρίζουν και αυτοί!
Τι γίνεται με τα (ακριβά) δώρα που έκανε ο Α στη Γ;; Θα τα πάρει πίσω;; Αν η μνηστεία είναι έγκυρη, τότε ναι, ο Α έχει αξίωση ανάκτησης των δώρων.
Τι γίνεται όμως αν ο Δικηγόρος της Γ επικαλεστεί και στηρίξει με πειστικότητα ότι η μνηστεία αυτή είναι άκυρη ως «αντίθετη στα χρηστά ήθη», επειδή την κρίσιμη στιγμή της σύναψής της ο γάμος δεν είχε ακόμη λυθεί;; Τότε η Γ θα κρατήσει όλα τα δώρα!!
′Η μήπως αντιθέτως, η μνηστεία είναι έγκυρη σε κάθε περίπτωση κατά το κρίσιμο διάστημα, επειδή ο Α ήτο μεν παντρεμένος, πλην όμως βρισκόταν σε διάσταση με τη σύζυγό του την Β;; ==> Όλα εξαρτώνται από την επιδεξιότητα του Δικηγόρου σας και ασφαλώς από την κρίση του Δικαστή. Μην ξεχνάμε όμως ότι είναι ο Δικηγόρος σας που έχει το καθήκον να πείσει με νομικά επιχειρήματα και ορθή νομική θεωρία τον εκάστοτε Δικαστή….
Τι γίνεται πάλι, αν ο Α έκανε τα δώρα στη Γ αφού η απόφαση του διαζυγίου του με τη Β κατέστη αμετάκλητη (=επομένως τη στιγμή που της έκανε τα δώρα δεν θεωρείτο νομικώς παντρεμένος, αλλά ήταν ελεύθερος πέρα από κάθε αμφιβολία να συνάψει μνηστεία με οποιαδήποτε επιθυμεί;; Παίζει ρόλο που η μνηστεία είχε συναφθεί όταν ακόμη ο Α ήταν (νομικώς) παντρεμένος;; Μήπως πάλι η μνηστεία εσυνάφθη υπό την αναβλητική αίρεση της μελλοντικής λύσεως του γάμου;; [Δηλαδή η μνηστεία θα καταστεί έγκυρη μετά το διαζύγιο; ′Η θα είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη σε κάθε περίπτωση, επομένως άκυρη, επομένως η Γ θα κρατήσει τα δώρα;) Πότε εν τέλει εσυνάφθη εγκύρως η μνηστεία;; Τη στιγμή που ακόμη δεν είχε λυθεί ο γάμος ή αφού λύθηκε;; Και αν ισχύει η δεύτερη περίπτωση, τότε ποιες οι υποκειμενικές συνθήκες και ποια η πραγματική βούληση των Α και Γ από εκείνην τη στιγμή και έπειτα;; (Μήπως π.χ. η Γ ρητώς, ή σιωπηρώς με τον τρόπο της, είχε δηλώσει στον Α ότι άλλαξε γνώμη και δεν θέλει να τον παντρευτεί αλλά απλά να είναι μαζί σαν ζευγάρι;)……………….
Δεν θέλω να πλατειάσω περαιτέρω, καθώς είναι άπειρα τα παραδείγματα και οι υπο-περιπτώσεις που μπορεί να εμφανιστούν στην πράξη, και καθεμία εξ’ αυτών μπορεί να αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς τρόπους αναλόγως επιθυμητού αποτελέσματος, ή αντιθέτως μπορεί μόνον ένας να είναι ο ενδεικνυόμενος πρόσφορος τρόπος αντιμετώπισης. Πάντα κατά περίπτωση….
Αυτό που αδιαμφισβήτητα αντιληφθήκατε είναι ότι χρειάζεται πολύπλευρη γνώση και μελέτη, καθώς και μεθοδευμένος και επιδέξιος χειρισμός και ενδελεχής έρευνα ακόμη και μη βασικών (εκ πρώτης όψεως) λεπτομερειών εκάστης υποθέσεως.