Το «διαζύγιο λόγω ισχυρού κλονισμού» είναι η συνηθέστερη (και πλέον απαιτητική) διαδικασία διαζυγίου κατ’ αντιδικία.
Συναντάται στις περιπτώσεις που είτε υφίσταται ασυνεννοησία και αντιπαλότητα μεταξύ των συζύγων (για πολλαπλά θέματα προσωπικής ή περιουσιακής φύσεως, ή για ζητήματα αφορώντα τη διατροφή ή την επιμέλεια κ΄ επικοινωνία των τέκνων), είτε πολύ απλά όταν ο ένας εκ των δύο συζύγων αρνείται να συναινέσει σε έκδοση διαζυγίου.
Στην περίπτωση αυτή ο γάμος θα λυθεί εφόσον αποδειχθεί επαρκώς ο ισχυρός κλονισμός του γάμου, λόγω γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εγγάμου συμβιώσεως.
Προσοχή: Των γεγονότων αυτών θα πρέπει «υπαίτιος» να αποδειχθεί ότι είναι (i) είτε μόνον ο εναγόμενος, (ii) είτε και οι δύο σύζυγοι. Ειδάλλως υπάρχει περίπτωση η αίτηση να απορριφθεί! Το γράμμα του νόμου αναφέρει επ’ ακριβώς, ότι θα πρέπει να έχει επέλθει ισχυρός κλονισμός «από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων». Αυτό επειδή η «υπαιτιότητα», ως νομοτεχνική έννοια, έχει αποδεσμευτεί θεωρητικώς από το διαζύγιο κατ’ αντιδικία. Όμως στην πράξη, η «υπαιτιότητα» μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο, και –επίσης στην πράξη- μπορεί να διερευνηθεί πολλές φορές από τον άνθρωπο-Δικαστή. Αυτή η μικροσκοπική λεπτομέρεια, μπορεί να έχει τεράστιες συνέπειες για μία εκ των δύο πλευρών!
Επίσης, μεγάλη σημασία θα έχει πρακτικώς (και αναλόγως της in concreto υποθέσεως), εις βάρος ποίου εκ των δύο θα εκδοθεί εν τέλει το διαζύγιο από το Δικαστήριο. Και αυτό όχι μόνον για ηθικούς λόγους, αλλά και για πρακτικούς. Η σημασία που θα έχει εις βάρους ποιανού θα εκδοθεί το διαζύγιο, μπορεί να είναι σημαντικότατη, όχι μόνον όσον αφορά τις συνέπειες νομικής φύσεως, αλλά –κυρίως- και όσον αφορά τις οικονομικές, τόσο άμεσες όσο και μελλοντικές: Π.χ. ζητήματα αποζημίωσης μεταξύ των συζύγων, ή λοιπές αντιδικίες νομικής, περιουσιακής κ΄ οικονομικής φύσεως (παρούσες ή δυνητικώς μελλοντικές).
Επιπροσθέτως, όταν ομιλούμε για διαζύγιο λόγω ισχυρού κλονισμού, τα ζητήματα/κεφάλαια που συμπλέκονται εκ φύσεως με αυτό (είτε άμεσα, είτε ως συνέπειες του διαζυγίου που πρόκειται να εκδοθεί) είναι πάμπολλα: όπως π.χ. η διατροφή των τέκνων, η διατροφή συζύγου, η κατοικία και επιμέλεια των τέκνων και η επικοινωνία με αυτά, θέματα ρύθμισης οικογενειακής στέγης, αξιώσεων συμμετοχής στα αποκτήματα του γάμου, διανομή κινητών, διανομή περιουσίας, ενδεχόμενο αίτημα χρηματικής αποζημίωσης από το «θύμα» του γάμου.. κτλ.. κτλ.. Ήτοι, το μεγαλύτερο μέρος του οικογενειακού δικαίου!!
Συνεπώς, θα πρέπει οι χειρισμοί ολόκληρης της διαδικασίας του διαζυγίου, να τυγχάνουν ιδιαίτερης προσοχής, επιδεξιότητας, εξειδίκευσης και εμπειρίας! Επειδή το αποτέλεσμα της απόφασης που θα αφορά το διαζύγιο (καθώς και όλο το «περιεχόμενο» της διαδικασίας του), μπορεί να συμπαρασύρει μελλοντικώς (υπέρ σας ή –αντιθέτως- εναντίον σας) πολλαπλά και σημαντικότατα ζητήματα νομικής και οικονομικής φύσεως. Και μάλιστα τα περισσότερα από τα ζητήματα αυτά δεν θα έχουν μόνον άμεσες επιπτώσεις για εσάς, αλλά και μελλοντικές σε βάθος ετών. <== Γι αυτούς τους λόγους παρατηρούμε –πολλές φορές- ότι όταν ο ένας εκ των δύο συζύγων καταθέτει αίτηση διαζυγίου λόγω ισχυρού κλονισμού, ο άλλος σύζυγος σπεύδει και αυτός, δια του πληρεξουσίου του Δικηγόρου, να καταθέσει τη δική του αγωγή διαζυγίου, ούτως ώστε να συνεκδικαστούν οι δύο αγωγές, και να καταφέρει να εκδοθεί το διαζύγιο υπέρ του.
Προϋποθέσεις εκδόσεως διαζυγίου ισχυρού κλονισμού:
Ο νόμος θέτει συγκεκριμένα κριτήρια και όρους για την έκδοση του διαζυγίου κατ’ αντιδικία:
1) Θα πρέπει κατ’ αρχάς οι σχέσεις των συζύγων να έχουν υποστεί ισχυρότατο κλονισμό. Η έννοια του «κλονισμού», αυτή καθεαυτή, σημαίνει ότι έχει υπάρξει πλήρης μεταστροφή των συναισθημάτων του ενάγοντος απέναντι στο γάμο, λόγω συγκεκριμένων γεγονότων/περιστατικών.
Ο κλονισμός αποδεικνύεται ποικιλοτρόπως και μπορεί να αφορά οποιαδήποτε γεγονότα δύνανται να καταστρέψουν ένα γάμο. Σημασία δηλαδή δεν έχει τόσο η «φύση» των γεγονότων, δηλαδή για ποια ακριβώς γεγονότα πρόκειται… μπορεί να είναι οτιδήποτε… αρκεί τα περιστατικά αυτά να είναι ικανά να κλονίσουν τον συγκεκριμένο γάμο. Μπορεί ακόμη να είναι και γεγονότα που αφορούν συμπεριφορά τρίτων, όπως π.χ. τα πεθερικά που επεμβαίνουν στη ζωή του ζευγαριού και έχουν ως αποτέλεσμα να γίνεται ο βίος αβίωτος για έναν εκ των δύο συζύγων, με αποτέλεσμα να αλλάζει και η συμπεριφορά και των ίδιων των συζύγων κατόπιν… ή π.χ. η έλλειψη του οφειλόμενου σεβασμού μεταξύ των συζύγων, προσβολές κτλ… ή π.χ. η ύπαρξη συνεχών και έντονων σκηνών ζηλοτυπίας, ή π.χ. η πλήρης αδιαφορία ενός εκ των συζύγων για την οικογένεια….. κτλ κτλ… Χιλιάδες παραδείγματα θα μπορούσαν να παρατεθούν στο σημείο αυτό….
Πλέον των όσων ανωτέρω αναφέρω, ο ίδιος ο νόμος έχει θεσπίσει επιπροσθέτως και ορισμένα «τεκμήρια» του ισχυρού κλονισμού, δηλαδή γεγονότα των οποίων εάν αποδειχθεί η ύπαρξη, τότε τεκμαίρεται και ο ισχυρός κλονισμός.
Τα τεκμήρια αυτά είναι: Η διγαμία, η μοιχεία, η εγκατάλειψη της οικογενειακής στέγης, η επιβουλή της ζωής του ενάγοντος από τον εναγόμενο, η ενδοοικογενειακή βία εναντίον του ενάγοντος. Προσοχή: Τα τεκμήρια αυτά είναι μαχητά! Δηλαδή εάν αποδειχθεί ότι το συγκεκριμένο περιστατικό –αν και αληθινό- δεν έχει κλονίσει το γάμο, τότε η αίτηση διαζυγίου μπορεί να απορριφθεί. (Π.χ. η μοιχεία, ακόμη και εάν αποδειχθεί, δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχει κλονιστεί και ο γάμος σε τέτοιον βαθμό που να δικαιολογεί το διαζύγιο… π.χ. ζευγάρι που αλληλοκερατώνεται επί σειρά ετών και το απολαμβάνουν κιόλας αμφότεροι… Δεν μπορεί μετά από έτη να έρθει ένας εκ των δύο και να ζητήσει διαζύγιο επειδή –τάχα- αισθάνεται κερατωμένος..! )
2) Θα πρέπει να αποδειχθεί δικαστηριακώς, ότι ο ισχυρός κλονισμός αυτός επήλθε από γεγονός (ή γεγονότα) που αφορά/ούν:
(i) είτε μόνον τον εναγόμενο (= ο «αμυνόμενος» στην αγωγή διαζυγίου),
(ii) είτε και τους δύο συζύγους.
==> Δηλαδή, εάν καταφέρει να αποδείξει ο εναγόμενος, ότι ο κλονισμός επήλθε από γεγονότα που αφορούν αποκλειστικώς τον ενάγοντα (= αυτός που ζητάει/αιτείται το διαζύγιο), τότε η αίτηση μπορεί να απορριφθεί. Με απλά λόγια, εάν ο εναγόμενος καταφέρει να αποδείξει ότι για την αποτυχία του γάμου φταίει μόνον ο ενάγοντας, τότε η αίτηση διαζυγίου του ενάγοντα μπορεί να απορριφθεί και το διαζύγιο να ΜΗΝ εκδοθεί!! [Στην πράξη, είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να επιτευχθεί αυτό και απαιτούνται ιδιαιτέρως επιδέξιοι νομικοί χειρισμοί και ανάλογο αποδεικτικό υλικό.]
3) Θα πρέπει αυτά τα γεγονότα να έχουν πραγματικά κλονίσει την έγγαμη σχέση, και όχι μόνον κατ’ επίφαση. Θα πρέπει, με απλά λόγια, να έχει κλονιστεί ο γάμος σε τέτοιον βαθμό, ώστε η επιθυμία έκδοσης του διαζυγίου να είναι απολύτως εύλογη και δικαιολογημένη.
4) Θα πρέπει να αποδειχθεί κατόπιν, βασίμως, ότι και η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης θα ήτο αφόρητη για τον ενάγοντα.
Τί πρέπει να γνωρίζετε:
Α) Το διαζύγιο λόγω ισχυρού κλονισμού είναι μία διαδικασία η οποία απαιτεί βαθιές γνώσεις, επιδεξιότητα και εμπειρία από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο σας, ο οποίος θα πρέπει απαραιτήτως να είναι εξειδικευμένος ειδικά σε θέματα Οικογενειακού Δικαίου. Ήτοι θα πρέπει να απευθύνεστε αποκλειστικά σε «Δικηγόρο διαζυγίων».
Γιατί αυτό;; == > Επειδή, σε μία διαδικασία διαζυγίου κατ’ αντιδικία, διακυβεύονται συγχρόνως τα εξής πολλαπλά ζητήματα:
- 1) Όχι μόνον η επίτευξη της έκδοσης της αποφάσεως του διαζυγίου υπέρ σας,
- 2) Αλλά και οι παράπλευρες (!!) συνέπειες που θα παράγει η απόφαση του διαζυγίου αυτή καθεαυτή. Οι οποίες θα είναι:
–> Νομικής και οικονομικής φύσεως.
–> Άμεσες και μελλοντικές.
–> Πραγματικές/βέβαιες, αλλά και ενδεχόμενες/δυνητικές. - 3) ΌΛΑ τα λοιπά νομικά ζητήματα μεταξύ των συζύγων εμπλέκονται ή δύνανται να εμπλακούν (εκ των πραγμάτων) άμεσα ή έμμεσα σε μία διαδικασία διαζυγίου κατ’ αντιδικία! Είναι (ή μπορούν να γίνουν, από έναν επιδέξιο Δικηγόρο) συγκοινωνούντα δοχεία! Και εδώ απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και γνώση, αφού τα λάθη που μπορούν να γίνουν ή να «ξεφύγουν» είναι άπειρα (λόγω προχειρότητας… ή πολύ απλά λόγω ασχετοσύνης…. ή -ακόμα πιο σύνηθες- λόγω ναι μεν γενικής γνώσης, αλλά ελλείψει ιδιαίτερης εξειδίκευσης και εμπειρίας επί της πολύσυνθετικότητας και περιπλοκότητας του οικογενειακού δικαίου).
Εξηγώ: == >
Ερώτηση: Σε μία υπόθεση «διαζυγίου λόγω ισχυρού κλονισμού» ποιος θα πρέπει να είναι ο στόχος του Δικηγόρου σας;;;
Απάντηση: … Τι άλλο;; — > Το διαζύγιο, δηλαδή η έκδοση του διαζυγίου υπέρ του αιτούντος το διαζύγιο. Επομένως η σύνταξη των δικογράφων που κατατίθενται, τα έγγραφα που προσκομίζονται, καθώς και οι εμμάρτυρες καταθέσεις δρομολογούνται προς αυτόν τον στόχο και μόνον.
Σωστά;;;; ΛΑΘΟΣ!!! == > Στόχος του Δικηγόρου σας θα πρέπει να είναι [βέβαια άλλο πράγμα είναι το τί «θα πρέπει»….. και άλλο το «τί θα συμβεί» εάν δεν είστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί όταν επιλέξετε πληρεξούσιο…], εκτός του διαζυγίου αυτού καθεαυτού, επιπλέον και η προσεκτική διευθέτηση/πραγμάτευση και τριών (3) ακόμη ζητημάτων:
- Η κατοχύρωση και η μη διακύβευση δικαιωμάτων και αξιώσεων (τωρινών ή μελλοντικών) του πελάτη του,
- εάν είναι δυνατόν και η έμμεση αναγνώριση ακόμη και επιπλέον νομικών δικαιωμάτων υπέρ του πελάτη του, καθώς και
- η –από τώρα- αποδόμηση μελλοντικών αξιώσεων της αντιδίκου πλευράς….
Πολύπλοκο ναι. Και δύσκολο ναι. Θέλει τέχνη, ναι. Και επιπλέον δουλειά και προσοχή, ναι. Όμως με αυτές τις βάσεις θα πρέπει να δρομολογείται μία υπόθεση διαζυγίου κατ’ αντιδικία… Αφοσίωση και ενδελεχής πραγμάτευση της υποθέσεως από τώρα… με γνώμονα στο μέλλον.
Μία υπόθεση διαζυγίου κατ’ αντιδικία δεν λήγει με την έκδοση του διαζυγίου. Οι συνέπειες είναι πολλές και πολυδιάστατες, και η αντιδικία θα συνεχιστεί (ή δύναται να συνεχιστεί, εάν δεν προσέξουμε) και σε άλλα επίπεδα… όπως σε επίπεδο διατροφών, αξιώσεως αποζημίωσης, αξιώσεων συμμετοχής στ’ αποκτήματα, ρυθμίσεως οικογενειακής στέγης, επιμέλειας και επικοινωνίας, περιουσιακά θέματα… κτλ κτλ….
Όταν υπάρχει η παραμικρή προχειρότητα, ή όταν ελλείπει η βαθιά και σφαιρική γνώση και εμπειρία επί Οικογενειακού Δικαίου, τα λάθη που ενδέχεται να γίνουν είναι άπειρα. Και μία αντίδικη πλευρά που –αντιθέτως- διαθέτει εξειδίκευση και εμπειρία επί Οικογενειακού Δικαίου, μπορεί και θα τα εκμεταλλευτεί εναντίον σας, όταν έρθει η ώρα.
Τα όσα έχουν γραφτεί εντός των δικογράφων ενός διαζυγίου κατ’ αντιδικία, μπορούν αργότερα πολύ εύκολα να γυρίσουν μπούμερανγκ εναντίον σας και να καταστρέψουν εκ θεμελίων τυχόν λοιπά δικαιώματα και αξιώσεις σας! ′Η αντιθέτως να γεννήσουν (ανύπαρκτα έως τότε) δικαιώματα υπέρ του αντιδίκου σας. Είναι πάμπολλες οι φορές που εγώ ο ίδιος έχω εκμεταλλευτεί το περιεχόμενο αγωγών (ή προτάσεων ή αντικρούσεων ή πρακτικών) αντιδίκων πλευρών, ούτως ώστε μετά (ακόμη και μετά από χρόνια!) να καταφέρω να απαλλάξω (πλήρως!) τον πελάτη μου από αξιώσεις που ηγέρθησαν εναντίον του. ′Η αντιθέτως να εξασφαλίσω στον πελάτη μου επιπλέον οφέλη τόσο οικονομικής όσο και νομικής φύσεως.
Και αυτοί είναι και οι σημαντικότεροι λόγοι, που ο πληρεξούσιος που θα επιλέξετε θα πρέπει να είναι εξειδικευμένος, λεπτολόγος και προσεκτικός (έως υπερβολής). Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη σύνταξη της Αγωγής, των «Προτάσεων», της «Προσθήκης-αντίκρουσης», των ενόρκων βεβαιώσεων, των εγγράφων που θα κατατεθούν, των εμμάρτυρων καταθέσεων (οι οποίες θα καταχωρηθούν στα πρακτικά).. κτλ κτλ….
Β) Όταν ομιλούμε για διαζύγιο, το πρώτο πράγμα που τίθεται συνήθως ως ερώτημα είναι η επιλογή ανάμεσα σε «συναινετικό διαζύγιο» και «διαζύγιο κατ’ αντιδικία». Σωστά;; Έτσι δεν γίνεται συνήθως;;
Αυτό είναι λάθος (πολύ σύνηθες).
Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει ο Δικηγόρος σας να θέσει πρωτίστως στον εαυτό του, θα πρέπει να είναι το εξής: «Συμφέρει ή δεν συμφέρει τον πελάτη/πελάτισσά μου η έκδοση διαζυγίου;» Και αναλόγως της απαντήσεως και των in concreto παραμέτρων της υποθέσεώς σας (οι οποίες –πιστέψτε με- είναι πολυσύνθετες και πολύ περισσότερες από όσες τυχόν φαντάζεστε), τότε να σας συμβουλεύσει ορθώς, δρομολογώντας με πλάνο τις μετέπειτα ενέργειες. Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν συμφέρει καν η έκδοση διαζυγίου (ούτε κατ’ αντιδικία, ούτε συναινετικού, ούτε τίποτα εξ’ αυτών), και αντιθέτως συμφέρει η διατήρηση του γάμου. (Δεν θα επεκταθώ εις αυτό, καθώς θα βγω εκτός θέματος…)
Αφού λοιπόν απαντηθεί το ανωτέρω πρώτο ερώτημα, τότε θα πρέπει να γίνει η επιλογή μεταξύ συναινετικού διαζυγίου και διαζυγίου κατ’ αντιδικία. Αυτό ασφαλώς, ΕΑΝ μπορεί να γίνει η επιλογή, αφού το συνηθέστερο –στην πράξη- είναι να καταφεύγουμε στο διαζύγιο κατ’ αντιδικία όταν είναι αδύνατον να επιτευχθεί κάποια συμφωνία μεταξύ των συζύγων, ή όταν εγείρονται πολλά ζητήματα διαφωνίας και έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ των πλευρών. Είτε αφορώντας την έκδοση του διαζυγίου αυτού καθεαυτού, είτε ζητήματα διατροφής (συζύγου ή τέκνων), είτε ζητήματα επικοινωνίας κ΄ επιμέλειας τέκνων, ή επίσης και περιουσιακά σημαντικότατα θέματα τα οποία πολλές φορές αποτελούν «αγκάθι» στις σχέσεις μεταξύ των συζύγων….
Εν πάση περιπτώσει, ΕΑΝ μπορεί να τεθεί ζήτημα επιλογής στο ερώτημα αυτό (συναινετικό ή αντιδικία), η προφανής (και σωστή) απάντηση είναι ότι θα πρέπει να προτιμηθεί το συναινετικό διαζύγιο (για λόγους οικονομικού κόστους, χρόνου, διαδικασίας, ψυχικής επιβάρυνσης, κτλ….). Αυτό, υπό τον όρο ότι η όλη διαδικασία του συναινετικού θα ακολουθηθεί με την απαιτούμενη προσοχή και γνώση. Για τα οφέλη του συναινετικού διαζυγίου, καθώς και για περαιτέρω ανάλυση σχετικά με τη φύση του και για το τι θα πρέπει να γνωρίζετε, κάντε κλικ εδώ.
′Ομως: Υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις όπου με την οδό της αντιδικίας θα είναι πολλαπλάσια τα οφέλη (κυρίως οικονομικά, αλλά και νομικής φύσεως) που μπορεί να κερδίσει κάποιος:
- ′Οπως π.χ. όταν θέλουμε να επιτύχουμε μεγαλύτερη διατροφή τέκνων.
- ′Η π.χ. όταν –αντιθέτως- θέλουμε να αποφύγουμε την υψηλή διατροφή τέκνων που ζητάει η σύζυγός μας για να δεχτεί να υπογράψει το συναινετικό. [Μία υψηλότερη διατροφή τέκνων, έστω και κατά 50 ή 100 ευρώ μηνιαίως, θα έχει βαρύτατες οικονομικές συνέπειες σε βάθος χρόνου, αφού αφενός πολλαπλασιάζεται το ποσόν όσο μεγαλώνουν τα τέκνα, και αφετέρου δύναται να αποτελέσει ένα είδος «τεκμηρίου» για την οικονομική κατάσταση αμφοτέρων των πρώην συζύγων… Ας μην επεκταθώ όμως…]
- ′Η π.χ. όταν θέλουμε να επιτύχουμε και παράλληλη επιδίκαση χρηματικής αποζημίωσης λόγω ηθικής βλάβης, εναντίον του συζύγου/κυρίου υπαίτιου της αποτυχίας του γάμου…
- ′Η π.χ. όταν θέλουμε μελλοντικά να επιτύχουμε την επιδίκαση μεγάλης διατροφής για την ίδια τη σύζυγο….
- ′Η π.χ. σε πάμπολλα άλλα ζητήματα που δεν θα αναφερθούν εδώ….
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, εάν επιλέξετε την οδό του συναινετικού διαζυγίου, τότε…. «καήκατε» …. για να το πούμε με απλά λόγια…!! Και δυστυχώς, στην πράξη, πολλές φορές η οδός του συναινετικού επιλέγεται «στο πόδι», χωρίς καμία προμελέτη, έρευνα και επαρκή γνώση…
Για τον λόγο τούτο, θα πρέπει να απευθυνόμαστε αποκλειστικά και μόνον σε «Δικηγόρο οικογενειακού δικαίου», για τέτοια ευαίσθητα ζητήματα, που απαιτούν ιδιαίτερης αντιμετώπισης, γνώσης και εμπειρίας…. Ο οποίος πέραν των απαιτούμενων γνώσεων, θα πρέπει να διαθέτει επιπλέον και το μεράκι και την ευαισθησία να ασχοληθεί ως είθισται με την υπόθεσή σας από την αρχή έως το τέλος, και να μην την «ξεπετάξει»…. Βέβαια –για να τα λέμε και όλα-, για αυτό δεν φταίει πάντοτε ο εκάστοτε πληρεξούσιος Δικηγόρος που καλείται να αναλάβει την υπόθεση… αφού πολλές είναι οι φορές που ο ίδιος ο πελάτης (ως ειδήμων της επιστήμης του Δικαίου, αφού στην προηγούμενη ζωή του ήταν μεγάλος Δικαστής….), αποφασίζει μόνος του -από πριν- ποια οδός είναι η καλύτερη για την περίπτωσή του, και γνωρίζει από μόνος του ακράδαντα πόσο απλή ή σύνθετη είναι η υπόθεσή του. Εξ’ άλλου έχει φροντίσει να ενημερωθεί ενδελεχώς, αφού έχει διαβάσει όσα χρειάζεται στο internet…. Κακά τα ψέματα, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί παν-επιστήμονες…
Για να σοβαρευτούμε: –> Χρειάζεται προσοχή: θα πρέπει να γίνει ενδελεχής προμελέτη της υποθέσεως και κατόπιν να σταθμιστούν όλες οι παράμετροι, ούτως ώστε να αποφασιστεί τί πραγματικά συμφέρει… Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις όντως συμφέρει το συναινετικό: είναι πιο οικονομικό, πολύ πιο γρήγορο, και επιπλέον μας απαλλάσσει από ψυχικό βάρος και πίεση. Και αυτό θα πρέπει και ο ίδιος ο Δικηγόρος σας να το προτιμάει ως διαδικασία: για να σας γλυτώσει χρόνο και χρήματα!
Μάλιστα, καλό θα είναι ο ίδιος ο Δικηγόρος σας να προσπαθήσει ούτως ώστε να δρομολογηθεί και να διεκπεραιωθεί η υπόθεσή σας δια του συναινετικού διαζυγίου (υπό τον όρο ασφαλώς να μην θιγούν λοιπά επί μέρους συμφέροντά σας ως… παράπλευρες απώλειες της επιλογής του συναινετικού).
Ναι, το συναινετικό συμφέρει. Και ναι, πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή και για εσάς και για τον πληρεξούσιό σας. Όχι όμως πάντοτε. Εξ’ ού και η ανάγκη ενδελεχούς μελέτης και στάθμισης όλων των παραμέτρων της υπόθεσης:
Όμως η στάθμιση αυτή δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να γίνει με προχειρότητα, ιδίως στις δύσκολες εποχές που ζούμε: Στη στάθμιση αυτή, θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν -πέραν των επί μέρους στοιχείων- επιπλέον και το ίδιο το οικονομικό κόστος της διαδικασίας του διαζυγίου αντιδικίας (μαζί με το οικονομικό κόστος που θα στοιχίσουν όλες οι λοιπές αντιδικίες που τυχόν εγερθούν εάν «ανοίξουν οι ασκοί του αιόλου»… π.χ. διατροφή, επιμέλεια κτλ κτλ..), το οποίο είναι σαφώς μεγαλύτερο από τη διαδικασία του συναινετικού διαζυγίου. == > Επομένως, το βασικότερο θα είναι ο Δικηγόρος σας να διαθέτει ήθος, σταθμίζοντας το συμφέρον σας ως τον μέγιστό του στόχο. Και ασφαλώς να διαθέτει των απαραιτήτων γνώσεων, ούτως ώστε να μπορεί από νωρίς να βολιδοσκοπήσει και οσφρανθεί όλες τις παραμέτρους (τωρινές, αλλά και δυνητικές/μελλοντικές) της υποθέσεώς σας. Θα πρέπει, πρωτίστως να φροντίζει να επιτύχει για εσάς, τα μέγιστα νομικά, προσωπικά και οικονομικά οφέλη: αυτό απαιτεί χρόνο στην υπόθεσή σας, μελέτη, προσοχή, καθώς και γνώση και εμπειρία στον τομέα του Οικογενειακού Δικαίου.
Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις, όλα τα ανωτέρω είναι πιο πολύ θεωρητικά… Αφού, στην πράξη, η πραγματική δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ανάμεσα σε συναινετικό διαζύγιο και διαζύγιο κατ’ αντιδικία, σπανίως υφίσταται….. Αφού, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, όταν οι σύζυγοι καταφεύγουν στη διαδικασία του διαζυγίου κατ’ αντιδικία, έχει αποτύχει ήδη κάθε προσπάθεια προηγούμενης συναίνεσής τους σε βασικά ζητήματα. Οπότε η αντιδικία καθίσταται μονόδρομος για την επίτευξη της έκδοσης διαζυγίου.
Γ) Επίσης: Θα πρέπει να εξεταστεί παραλλήλως και η περίπτωση που καθίσταται δυνατή -μαζί και συγχρόνως- με τη διαδικασία του διαζυγίου, να προβληθεί επιπλέον και αίτημα χρηματικής αποζημίωσης λόγω ηθικής βλάβης του/της συζύγου που αποτέλεσε (κατ’ ουσίαν) το «θύμα» της εγγάμου συμβιώσεως.
Αυτή η διαδικασία, από μόνη της, είναι πολύ σημαντική και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την καταδίκη του αντιδίκου σε πολλές χιλιάδες Ευρώ προς όφελός σας (ή εναντίον σας, αντιστοίχως)!! … Ίσως και δεκάδες χιλιάδες Ευρώ…
Οι δύο διαδικασίες αυτές (ήτοι η αγωγή διαζυγίου και η αγωγή αποζημίωσης), συνήθως θα πρέπει, για καλύτερο αποτέλεσμα, να γίνουν συγχρόνως, ήτοι να γίνουν δύο αγωγές σε μία.
Δεν χρειάζεται καν να αναφέρω πόσο λεπτούς χειρισμούς απαιτεί η εν λόγω διαδικασία…. Η οποία εάν ευοδώσει, τότε το οικονομικό (και ηθικό) όφελός της, μπορεί να είναι τεράστιο για τον/την σύζυγο «θύμα» του γάμου, ήτοι για εκείνον/η που ενώ καθ’ όλην τη διάρκεια του γάμου ήταν «τύπος και υπογραμμός», αποτέλεσε –κατ’ ουσίαν- αντικείμενο εκμετάλλευσης και έντονα παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς από τον άλλο σύζυγο.
Η χρηματική αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστην κατά τη διάρκεια της εγγάμου συμβιώσεως, είναι ιδιαιτέρως εξεζητημένη διαδικασία και θα πρέπει να ακολουθείται με εξειδίκευση και εμπειρία. Ειδάλλως, όχι μόνον μπορεί να αποτύχει η όλη διαδικασία, αλλά μπορεί και να γυρίσει «μπούμερανγκ» εναντίον σας. Δεν θα αναλύσω, στο παρόν άρθρο, περαιτέρω επί τούτου…
Το διαζύγιο λόγω ισχυρού κλονισμού αποτελεί έναν από τους πλέον απαιτητικούς τομείς του Οικογενειακού Δικαίου, και απαιτεί ιδιαιτέρων ικανοτήτων, γνώσεων και εξειδικεύσεως, από το Δικηγόρο σας. Τα ζητήματα που συνέχονται με αυτό, έχουν σημαντικότατες (τόσο άμεσες, όσο και μελλοντικές) οικονομικές και νομικές συνέπειες τόσο για εσάς όσο και για τα παιδιά σας.